Hazım ELLİALTI/ Eti eski CEO’su1983-1987 yılları arasını akrabalık ilişkilerimin olduğu Adel’de sıkıntılı bir şekilde geçirdim. Bir hafta sonu Unilever'in gazete ilanını gördüm, başvurdum. Mülakata gitmeden önce şirketi daha iyi tanımak için Unilever'de çalışan bir arkadaşımla konuştum. İlk görüşme çok rahat bir geçti. Bir hafta sonra tekrar çağırdılar, önce bir form doldurmamı istediler. Formda talep edilen ücret bölümünü doldururken çok zorlandım. Çünkü başvuru zamanında ben Adel'de 125.000 TL aylık ücret alıyordum. Unilever'de çalışan arkadaşıma "ne kadar maaş istemeliyim" diye sorduğumda 350.000 TL yaz demişti. Ben de öyle yaptım ama fazla mı kaçtı acaba diye endişelendim. Daha sonra kalabalık bir grubun bulunduğu toplantı odasında "Bize kendini İngilizce anlat bakalım" dediler. Sonra onlar Türkçe sordu, ben İngilizce cevap verdim.Yaklaşık yarım saat sonra bana Çorlu'da yeni yaptıkları margarin fabrikası için vardiya mühendisi pozisyonu için ne düşündüğüm soruldu. Zaten 4 yıldır vardiyada çalışıyordum ve bu hayat tarzından sıyrılmak istiyordum. “Ben o dersi gördüm” dedim. “Ama bizde görmedin, Unilever'de yükselmek için en alttan başlaman gerek” dediler. Buruk bir şekilde düşünmek için izin istedim. İyi geçen bir görüşme için sevinmekle pek memnun olmadığım bir pozisyon için üzülmek arasında şaşkındım. Bu arada maaş olarak da yazdığımdan fazlasını teklif ettiler. Hafta sonu Çorlu'ya gidip fabrikayı uzaktan gördüm, çok etkilendim, işi kabul ettim.
Platin Dergisi 2004
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder