Salih ERTÖR/Mercedes-Benz İnsan Kaynakları Direktörüİlk iş görüşmemi Münih Üniversitesi'ni bitirdiğim yıl Mercedes'in Stuttgart'taki merkez binasında Dr. Westphal isimli bir yöneticiyle yapmıştım. Türkiye’de daha önce bulunan Dr. Westphal CV'mi incelemiş ve benim "Personel Planlaması" üzerine tez yazdığımı ve "personel yönetimi" konularında dersler aldığımı ilginç bularak Türkiye'de çalışmam konusunda benimle görüşmek istemiş. "Türkiye'de iyi bir üniversite tahsili yapmış, yabancı dil bilen gençler personelci olmak, sendikal konularla uğraşmak istemiyorlar. Şirketin uzun vadeli düşünen, doğru bir çizgide ilerleyerek; şirket hedeflerine ve çalışanlara katkıda bulunabilecek birine ihtiyacı var bu bölüme ne dersiniz?" diye direkt olarak sordu. Daha ilk dakikalarda birbirimize kanımız kaynamıştı. Bir ara ayağa kalktı ve odasında bir aşağı bir yukarı yürüyerek anlatmaya başladı. Ben de mecburen kalktım ve koğuş içersinde volta atar gibi konuşmaya başladık. İlginç bir iş görüşmesi şekliydi. Son olarak Türkiye'den gelen Pazarlama Direktörü rahmetli Haluk Gönençer benimle görüşmek istedi. Haluk Bey'in ilk söylediği "buyrun sizi dinliyorum" olmuştu, somut sorulara cevap vermeye şartlanmıştım, bir an adaptasyon zorluğu çektim. Hemen 10-15 dakikalık konuşmanın yapısını kafamda kurgulamaya çalıştığımı hatırlıyorum. Haluk Bey dinledikten sonra tek bir soru sormuştu. "Neden Türkiye'ye dönmek istiyorsun?". Kararlı cevaplar vermenin daha iyi intiba bırakacağını biliyordum ama dürüstçe: "Ben de pek bilmiyorum esasında" dedim. Dr. Westphal ile Haluk Bey ben odadan çıktıktan sonra bir saat yalnız görüştüler.İçeri davet edildiğimde Dr. Westphal "sizi bekletmemizin nedeni yetkinliğiniz hakkında tartışmamız değil, size nasıl bir gelişme programı yapmamızın daha doğru olacağı konusuydu" dedi. çalışanların gelişmesine önem veren bir şirket ve yöneticilerle çalışacağım için kendimi çok şanslı hissetmiştim.
Platin Dergisi 2004
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder