Emre SAYIN /Turkcell Satıştan sorumlu genel müdür yardımcısı İlk gerçek iş görüşmem, ABD'de Merrill Lynch şirketiyle olmuştu. Bu şirketin insan kaynakları departmanıyla bir ön görüşme yaptıktan sonra, çalışacağım ekibin başındaki müdür ve iki üyesi ile görüştüm. Bu görüşme iyi geçtiği için, direkt işe alındım. İlk iş görüşmeme giderken, çok heyecanlı olmama rağmen mümkün olduğunca sakin görünmeye ve gülümsemeye çalıştığımı hatırlıyorum. Daha önce yaptıklarımı (staj, projeler, vs.) kafamda toparlamaya çalışmıştım. Mülakata girecek kişi hakkında okulda bir hocamdan bilgi aldığımı anımsıyorum. Bu özel gün için, lacivert takım elbise giymiş ve rengini hatırlayamadığım bir kravat takmıştım.Görüşmeden çıktığımda kendimi iyi hissettiğimi hatırlıyorum. O zamanlar ABD'de iş bulmak çok zordu. Amerikalılar bile iş bulamazlarken, bana iki görüşmede iş vermezler diye, beklentilerimi yükseltmemeye çalışıyordum. Kimseye bir şey anlatmadım. Görüşme sırasında ne olup bittiğinin farkına pek varamadım. İş yaşamım boyunca, bol miktarda işe alma görüşmesi yaptım ve hâlâ yapıyorum. Gençler görüşmeye girmeden önce ön hazırlık yapmalılar. İş görüşmeleri, sonuç müsbet olmasa da yararlı birer deneyimdir. İş görüşmelerinde heyecanlı olmak normal; ama bunu bir de kişinin yarattığı stresin artırmasına izin vermemek gerek. Kişi, kendini iyi pazarlamalı; ama olmayan şeyleri varmış gibi de göstermemeli. Yalanlar, kısa zamanda ortaya çıkar. İnsan, "Bilmiyorum" demekten çekinmemeli. "Neden bu işi istiyorsun? Neden doğru aday sen olasın? En iyi özelliğin ne? En kötü yanın ne?" gibi sorulara hazır olmak lazım. Kısa ve net cevaplar, genelde daha iyi etki yaratıyor. Mülakata giren insanların gözlerine bakmak ve onlara gülümsemek de etkili olabiliyor.
Platin Dergisi 2004
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder